Sztolnia na Rozdrożu Izerskim

Wydrążona w latach 1960-1961 Sztolnia,  a dokładniej Sztolnia II na Rozdrożu Izerskim jest położona  około 1,5 km w linii prostej na N od kamieniołomu kopalni kwarcu „Stanisław” na Izerskich  Garbach.  Schodząc z niego w dół stoku słabo widoczną ścieżką przechodzącą w drogę leśną dochodzimy do skrzyżowania dróg u podnóża stoku. Wybieramy drogę na E i po kilku minutach marszu dochodzimy do starego, nieczynnego od 1984 r. kamieniołomu kwarcu w Rozdrożu Izerskim, skąd w odległości około 250 m na SW znajduje się poszukiwana sztolnia. Jednak  najlepiej dojść do niej od strony parkingu w Rozdrożu Izerskim znajdującym się przy drodze ze Szklarskiej Poręby do Świeradowa Zdrój.  Idziemy z niego szeroką szutrową drogą (szlak pieszy żółty) aż do skrzyżowania szlaków, Wybieramy lewą odnogę. Kontynuujemy marsz aż do widocznego po prawej stronie wspomnianego już  niewielkiego kamieniołomu. Wchodzimy na jego poziom zerowy i idziemy mało widoczną drogą okrążającą kamieniołom z prawej strony. Podążamy pod górę ku SW wyraźnie wydeptaną ścieżką. Wkrótce  natrafiamy  na niewielką hałdę oraz  strumyk wypływający z otworu sztolni.W sztolni  oprócz żyłowego kwarcu występują skały wapienno-krzemianowe, łupki kwarcowo-łyszczykowe, skwarcowane gnejsy i żyła granitu Karkonoszy.
UWAGA: Otwór sztolni wyraźnie obsypuje się, a nad samym otworem rosną dwa pokaźne drzewa. Tak naprawdę brak tu już skał podtrzymujących strop na odcinku 2÷3 metrów od otworu wejściowego. Prawdopodobnie, w wyniku zawału tychże skał, powstała zapora gromadząca na odcinku min. 60-80m wodę o głębokości około 70-80cm. Tuż za tą zaporą woda sięgała  do około 60cm, w dalszej części sztolni mogło być znacznie głębiej. Niestety, ze względu na brak woderów (OP-1 w tej sztolni mogą nie wystarczyć) nie mogliśmy spenetrować tego obiektu. Powróciliśmy tu jednak wkrótce wyposażeni w niezbędne wodery, co pozwoliło nam spenetrować cały obiekt.
Sztolnia jest dość dużym ok. 360 m kompleksem składającym się z głównego korytarza biegnącego ku SW i odchodzących od głównego ciągu, pod kątem prostym, na 45, 100, 140 i 200 metrze  siedmiu bocznych korytarzy (patrz plan), w którym wciąż jeszcze  obecne są pozostałości drewnianej obudowy górniczej, fragmenty lutni wentylacyjnych, betonowych belek.  Poziom wody w kompleksie podlega dość dużym wahaniom, o czym świadczą zachowane ślady na ociosach sztolni, a więc planując eksplorację najlepiej przewidzieć zabranie ze sobą woderów.
Druga ze sztolni (Sztolnia I) znajdowała się na terenie głównego wyrobiska -kamieniołomu i została zniszczona w wyniku postępującej eksploatacji.