Jaskinia ( długość 265 m) znajduje się w Górach Złotych, koło wsi Radochów. Trzy sztuczne otwory usytuowane są w SE, orograficznie prawym zboczu doliny niewielkiego potoku spływającego ze stoku Bzowca. Jaskinia powstała we wkładce marmuru, częściowo na kontakcie z łupkami łyszczykowymi. Posiada charakter horyzontalny i utworzona zastała pod wpływem erozyjnego działania wód krasowych wypełniających cały przekrój korytarzy i posiadających dużą siłę przepływu. Istniały najprawdopodobniej dwa źródła wód krasowych: wody potoku, które przez ponory dostawały się w strefę szczelin wapieni krystalicznych oraz wody opadowe spływające z wyższych partii stoku i przechwytywane przez spękania w wapieniach. Rozwój korytarzy następował wzdłuż uwarunkowanych tektonicznie spękań i szczelin, a sal na skrzyżowaniach korytarzy. Następnie w wyniku postępującej erozji dna doliny i jej pogłębienia, doszło do odwodnienia strefy przyotworowej jaskini. Za takim mechanizmem przemawia obecność w okolicy, jeszcze dzisiaj, ponorów i lejów krasowych. Układ korytarzy i sal jest dość prosty. Wyróżnić tu można trzy korytarze o przebiegu S-N prowadzące od sztucznych otworów wejściowych(środkowy zastał zasypany) na 30-50 m w głąb masywu skalnego, połączone długim korytarzem o nieco łamanym przebiegu i ogólnej rozciągłości W-E. Całkowita długość tego korytarza wynosi ok. 150 m. Ten prosty w planie układ korytarzy jest bardzo istotny z punktu widzenia geomorfologii. Strefami uprzywilejowanymi są właśnie linie spękań o kierunkach N-S i W-E z odchyleniem ku ENE.
Największa z komór Sala Gotycka znajduje się w środkowej części jaskini. Jej nazwa pochodzi od kształtu poprzecznego przekroju tej sali. Gruz skalny na jej spongu dowodzi, że powstała ona na skutek zawalenia się ścian łączących dwa korytarze. W sąsiedniej dużo niższej sali znajduje się podziemne jeziorko o zmiennym stanie (przeciętna długość 8 m i głębokość 1,5 m). Niewielki zbiorniki wodne znajdują się również w innych korytarzach.
Łączna długość jaskini jest różnie określana w literaturze. Najczęściej można się spotkać z informacją, że wynosi ona 265 m (500 m po uwzględnieniu krótkich bocznych korytarzyków).
Jaskinia jest prawie całkowicie pozbawiona szaty naciekowej w wyniku nieprzemyślanej działalności człowieka.
Namulisko wypełniające pierwotnie prawie całą jaskinię, a utworzone z osadów zwietrzałych łupków łyszczykowych oraz pochodzących z powierzchni osadów ilastych, gruzu , substancji naciekowych i organicznych zostało usunięte w latach 1933÷1939. Znaleziono w nim szereg szczątków zwierząt.
Na podstawie [pod red. M. Puliny, Jaskinie Sudetów, PTPNoZ, Warszawa 1996],
[ Materiał 41 Sympozjum Speologicznego, Kletno 2007]
[P. Migoń, Jaskinia Radochowska , Sudety ( przyroda, kultura, historia) 1.2009, str.40-41]
