Home Kopalnia Viktoria, Ogorzelec

Kopalnia Viktoria, Ogorzelec

„Wiosną 1950r. na wschodnim zboczu Góry Rudnik został odkryty pas anomalii emanacyjnych, ciągnący się w kierunku północno- wschodnim, zgodnie z rozciągłością zalegania skał. W obrębie tej anomalii spotykały się niewielkie punkty o wysokiej koncentracji radonu w powietrzu glebowym. W rowach geologicznych, przecinających te anomalne punkty,  stwierdzono   przejawy wtórnej mineralizacji uranowej w postaci gumitu, otunitu i torbernitu.

Budowa geologiczna tego obszaru jest stosunkowo prosta. Gnejsy kontaktujące bezpośrednio z intruzją granitów karkonoskich, przechodzą w serię krystaliczną złożoną z łupków mikowych, wśród których tkwią przewarstwienia i soczewy łupków amfibolitowych, łupków grafitowych i wapieni krystalicznych, granica kontaktu intruzji jest zgodna z rozciągłością skał osłony, która tworzy monoklinalne fałdy wyciągnięte w kierunku północno- wschodnim z opadem stromym na południowy- wschód. Okruszcowanie uranowe występowało w formie niewielkich soczew i gniazd smółki uranowej spotykanej w obrębie brekcji tektonicznej w leżącym boku naruszenia tektonicznego. Brekcja osiągała od 0,3- 1,5 m miąższości i prześledzona została na długości ok. 1800 m bieżących. Przemysłowe wartości okruszcowania stwierdzono tylko w obrębie sztolni nr 12, przy czym na powierzchni soczewka ta posiadała ok. 5m długości oraz do 10 cm miąższości i zakończyła się na długości 3m, zaś na poziomie sztolni nr 12 napotkano tylko niewielkie koncentracje w formie kilku żyłek długości 2- 3m i miąższości od 1- 15cm. Okruszcowanie związane było z obecnością w brekcji różowego kalcytu, hematytu i wpryśnięć pirytu wraz z chalkopirytem. Okruszcowanie to nie przedstawiało większej wartości przemysłowej. Na przejawach okruszcowania uranowego, na zboczu „Wiktoria” wykonano następujący zakres robót.”
Wyrobiska Kopalni Viktoria składały się z 5 sztolni (+sztolnia 11a) oraz szybu nr1. Wszystkie sztolnie (oprócz sztolni nr 11a) zlokalizowane są  na wschodnim zboczu góry Rudnik, oddzielającej Kowary od Ogorzelca.
Niestety w chwili obecnej nie dysponujemy szczegółowymi opisami sztolni należących do Kopalni Viktoria, z wymienionych poniżej 6 sztolni dostępna jest tylko jedna, Sztolnia nr 14. Co w niej – o tym za chwilę.  Na kompleks kopalni składały się sztolnie:

  • Sztolnia nr 11 –  to najważniejsze wyrobisko kompleksu „Viktoria”.  Jej wylot znajdował się na wysokości około 658 m.n.p.m i miała to być główna sztolnia transportowa. Planowano że „Sztolnia nr 11″ przetnie całą górę Rudnik i połączy się z drążona jej na zbicie Sztolnią nr 11a  (zlokalizowaną na zachodnim stoku Rudnika). Dystans pomiędzy wylotami obydwu sztolni w linii prostej wynosił 1590 m. Niestety, ponieważ wyniki poszukiwań były niezadowalające roboty przerwano, od strony Sztolni nr 11 wykonano 401,6 m chodnika a od strony Sztolni nr 11a  zaledwie 201,8 m – tym samym wyrobiska nigdy nie zostały połączone.
  • Sztolnia nr 11a –  jest zlokalizowana na zachodnim stoku Rudnika, miała ona łączyć się ze Sztolnią nr 11, prawdopodobnie, aby transportować przyszły urobek wprost do zakładów w Kowarach

 

  • Sztolnia nr 12 – usytuowana w odległości około 1,5 km od Przełęczy Kowarskiej na wysokości około 713 m n.p.m. Jej długość łącznie z wyrobiskami wynosi około 934 m i dzięki niej rozpoznano strefę tektoniczną, w której stwierdzono niewielkie gniazda rud uranu. Należy zaznaczyć, że z poziomu sztolni wydrążono szyb o głębokości 42 m i wykonano w nim 30 m chodników poszukiwawczych.

 

  • Sztolnia nr 13 – leży na północny-wschód od sztolni „nr 12″ na wysokości około 740 m n.p.m, jej główny ciąg wraz z wykonanymi chodnikami badawczymi to prawie 779,5 m wyrobisk. W rezultacie tych prac natknięto się na ślady okruszcowania uranowego, jednak odnalezione rudy były nieopłacalne w eksploatacji na skale przemysłową i wyrobisko zostało zlikwidowane.
  • Sztolnia nr 14 – znajduje się kilkaset metrów na północ od wylotu sztolni „nr 11″ na wysokości około 713m.n.p.m czyli tak samo jak wylot sztolni „nr 12″. Łącznie z ciągami bocznymi wykonano tutaj 326m wyrobisk, niestety poszukiwania rud uranowych w tym miejscu okazały się bezowocne i prace ostatecznie przerwano w 1951 roku.
    • Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji tutaj
  • Sztolnia nr 15 – jej zawalony wylot można odnaleźć kilkaset metrów w linii prostej nad sztolnią „nr 11″ na wysokości około 739 m.n.p.m. Wykonano tutaj w sumie około 326 m głównego ciągu sztolni i  chodników badawczych, jednak okruszcowania nie stwierdzono, a wyrobisko zlikwidowano już w 1950 roku. Jako ciekawostkę można dodać, że woda ze Sztolni nr 15 ma wysoką zawartość rozpuszczonego w niej radonu. (w 2016 nie stwierdziliśmy wypływu wody)
  • Szyb nr 1 – położony jest na wschodnim stoku góry Rudnik, był to szyb poszukiwawczy, jego wylot usytuowany jest około 1km na południowy-wschód od sztolni „nr 12″. Wyrobisko to miało około 40m głębokości i na tym właśnie poziomie wykonano 86m chodników mających rozpoznać ten rejon górotworu, niestety również tutaj poszukiwania zakończyły się fiaskiem.
    Na podstawie
    Adamski Wł. – Złoża i przejawy rudne w obrębie Bloku Karkonoszy po stronie polskiej
    http://www.ogorzelec.com/ogorzelec/inne-dane/kopalnia-rud-uranu-viktoria/]

 

Komentowanie jest wyłączone.