Sztolnia 19 i 19a (inhalatorium), Podgórze, Kowary

Plan powstania inhalatorium radonowego w Kowarach powstał na początku lat 70 XXw. Warunki mikroklimatyczne Kowar, są bardzo korzystne dla lecznictwa uzdrowiskowego więc postanowiono rozszerzyć ofertę uzdrowisk o inhalatorium radonowe które było jedyne w kraju i jedne z pięciu na świecie. Po przeprowadzeniu wstępnych oględzin, na inhalatorium została wybrana stara nieczynna sztolnia 19 i 19a kopalni „Podgórze”. Chodnik o długości 850m. był zakończony pętlą objazdową która łączyła dwa szyby udostępniające niższe poziomy oraz pochylnię na poziom wyższy. Po dokładnych badaniach stwierdzono że najkorzystniejsze warunki do lokalizacji inhalatorium znajdują się w rejonie pętli objazdowej, średnie stężenie radonu w powietrzu wynosiło tam około 10-12 mikrocurie.
Prace adaptacyjne przeprowadzono w latach 1972-74 w wyniku czego powstały dwie komory zabiegowe, pomieszczenia dla personelu, sanitariaty oraz pomieszczenia techniczne. W 1974r. pierwszych 120 kuracjuszy rozpoczęło terapię, której wyniki były rewelacyjne, dalsze zabiegi przeprowadzone w latach 1974-75 wykazały skuteczność tej metody. Od 1976r. rozpoczęto systematyczne leczenie w okresach 24 dniowych po 60 osób jednocześnie. Niestety na przełomie lat 70 i 80-tych XXw. z powodu kryzysu polityczno-gospodarczego zabrakło środków na utrzymanie sztolni co doprowadziło do katastrofy. Niekonserwowany szyb który łączył sztolnię z niższymi poziomami z których czerpano radon zawalił się, a inhalatorium musiało zawiesić działalność
[źródło: http://www.eznp.cba.pl/sztolnie%20kowary/200.html]